Stuknęło mi na xboxowym koncie 50.000 punktów. Oznacza to, że albo wymaksowałem 50 gier (czego oczywiście nie zrobiłem) albo grałem w nieprzebrane morze gier, w których nie chciało mi się robić wszystkiego, co twórcy przewidzieli do zrobienia.
I tak mnie trafił wniosek, że zasadniczo nigdy nie chciało mi się wszystkiego w grze robić.
Gry, w które grałem nałogowo, zawsze dotyczyły internetu. Counter-Strike na modemie, Battlefield już nie na modemie, World of Warcraft w trzech różnych mieszkaniach (akurat taki okres miałem przeprowadzkowy). Na konsolach ani na pececie nie udało mi się wymaksować (za wyjątkiem, z niewiadomych powodów, gier Lego) żadnego tytułu do takiego stopnia, żeby stwierdzić “no, nic tu więcej nie mam do zrobienia”. Stosunkowo najbliżej byłem w Call of Duty 4: Modern Warfare, którego na Xie udało mi się wytysiącować (nie ukrywam tylko po to, żeby pokazać massce, że potrafię), a na pececie wyzłociłem kilka giwer – ale nie wszystkie, na shotguny zabrakło mi już czasu.
Nie chciało mi się przechodzić Dead Space’a podstawową giwerą ani na maksymalnym poziomie trudności. Nie chciało mi się szukać gołębi w GTA4. Nie chciało mi się pięćdziesiąt razy mierzyć się z każdym checkpointem w World at War (chociaż jakoś tak za połowę gry dotarłem). A jednak jakoś lubię zbierać punkty, czego dowodem jest niniejszy wpis. Tylko że najwyraźniej idę na ilość, nie na jakość. Whatever makes me happy 